Bir hayat daha döndü bu gece ölümün kıyısından…

Hayatının baharında ve daha belki de 17 yaşında bir genç, tutunuverdi hayata doktorların çabalarıyla; Anne ve Babasının dualarıyla… “Bırakın gebersin” diyenlere inat, “Vurun ölsünler” diyenlere inat tutundu Soner yaşama.

Arkadaşlarından duydum bu gece; içmeyecek artık, kurtuldu Soner’imiz.

İçirmeyeceğiz bir daha, ne yapıp ne edip içirmeyeceğiz dedi bir gurup genç. Aylardır yazıyorum ölümün kıyısındaki bu gençleri kurtaralım diye. Tık yok yetkililerden, tık yok şehrin ileri gelenlerinden.

Gittiğim birkaç ortamda dedikodu mahiyetinde dönen laflardı bunlar. Birisi çıktı dedi ki; “böyle böyle oldu verdiler sopayı itlere, bonzai mi ne, ondan içmişler şerefsizler, ama adamlar ne dövdüler yaaa, keşke öldürselerdi piçleri” diyebilecek kadar canavarlaşmıştı. İnsanlar bu gün. Kendi çocukları değildi ya, nasılsa onlar büyütmemişti o gencecik fidanı.

O çocuğun beşiğini kendileri sallamamıştı geceler boyu. Mamasını kendileri yedirmemişti nasılsa. O çocuğu kendileri de büyütmemişlerdi yani, umurlarında bile olmazdı ölse o fidan. Ne kadar da ölüme susamışız bunca ölümün arasında.

Memleketin hali ortadayken, terör belası gençlerimizi bir bir öldürürken, trafik canavarı insanlarımızı bir bir öldürüp ya da sakat bırakırken, devletin korumasındaki kadınlarımız eski eşleri tarafından bir bir öldürülürken ve memlekette bir sürü ölüm varken, meğer ne çok susamışız halk olarak ölüm görmeye. Birde bonzai içen çocuklar ölmeliydi herhalde sizler için. Çocuklar diyorum, çünkü hakikaten çocuk bunlar. Bilmeden, anlamadan ve farkına varamadan dalıyorlar ölümün kollarına. Biz ne yapıyoruz peki, ölsünler istiyoruz. Gebersinler itler diyoruz. Bumudur insanlığımız, bumudur anne-baba lığımız. Ölsün dediğiniz çocuklar kendi çocuklarınız olsaydı acaba yine diyebilirmiydiniz bu kelimeleri, kıyabilirmiydiniz evlatlarınıza.

Ateş düştüğü yeri yakıyor maalesef. İnşallah sizin çocuklarınız bulaşmaz bu belaya. Bu öyle bir bela ki ilk okul seviyesine kadar inmiş kullanım oranı. Artık ağzı süt kokan çocuklar içmeye başlamışlar bu zıkkımı. Gidin Gogina parkına, gidin eski köylü pazarı çevresindeki kuytu yerlere, gidin bakın Liselerin arka taraflarına ve çocuk parkları civarına.

Yetkililer sağır, yetkililer kör olmuş. Duymaz kimse feryatları. İlla ölmeli birkaç kişi ki bizim yetkililerimiz ancak o zaman uyanır gaflet uykularından. Ya da kendi çocukları bulaşmalı ki ancak harekete geçsinler.

Bu çocuklar bizim çocuklarımız. Bu çocuklar hepimizin evlatları. Gelin hep birlikte sahip çıkalım yavrularımıza. Bu çocukları tedavi ettirelim ve hayata kazandıralım. Psikologlar tutalım hep beraber. Çocuklarımızın beyinlerinden de temizleyelim bu zıkkımları. Sosyal hayata kazandıralım, Spora yönlendirelim ve şehrimizi temizleyelim bu belalardan. Haydi Ünye, Allah aşkına kendimize gelelim. Çocuklarımıza sahip çıkalım Lütfennnnnn……..